Shtjefën Gjeçovi u lind në Janjevë (Kosovë) më 12 korrik 1874. Në vitin 1888 u nis për të ndjekur studimet në Kroaci dhe pas përfundimit të studimeve në vitin 1896 u dorëzua prift. Ai kodifikoi të drejtën zakonore shqiptare, hartoi tekste mësimore, përktheu nga letërsia botërore si dhe vepra me karakter fetar në gjuhën shqipe. U kujdes edhe për trashëgiminë kulturore të popullit shqiptar.
Shpëtoi nga grabitja kambanën e kishës së Shën Andreas në Kështjellën e Krujës. Në Muzeun Historik Kombëtar është ekspozuar pushka e Shtjefën Gjeçovit e dekoruar me vija dhe lule të gdhendura. Atë Gjeçovin e vranë serbët më 14 tetor të vitit 1929 në katundin Zym të Prizrenit ku shërbente si famulltar.
Drejtori i Muzeut Historik Kombëtar tha në fjalën e mbajtur se: “Faik Konica, i cili e ka takuar Atë Gjeçovin në vitin 1913 shkruan: “Asikohe Atë Gjeçovi ishte prift në katundin e Gomsiqes. Këtu e shkonte jetën, në mes të lutjeve dhe mësimeve, një nga njerëzit më të lartë që ka pasur Shqipëria. Famullia shkollë dhe vend këshillash të mira, u jepte fëmijëve themelet e stërvitjes, u përndante fjalët e urta dhe ngushëllimet e njerëzve në nevojë. Kohën që i tepronte, Atë Gjeçovi ia kushtonte studimit. Merrej me institutet e vjetra të Shqipërisë, nga të cilat një që arrin gjer në ditët tona është Kanuni i Lekë Dukagjinit. Askush nuk mund t’i afrohej Atë Gjeçovit në diturinë e këtij kanuni. Na tregoi një dorëshkrim nja dy mijë faqesh, studim i palodhur e i hollë ku kishte mbledhur dhe renditur të gjitha sa kanë mbetur nga mendimet juridike të Shqipërisë në Kohën e mesme, mendime të cilat ngjan t’i kenë rrënjët shumë përtej Kohës së Mesme”.
Studiuesi Jaho Brahaj u shpreh se: “Atë Shtjefën Gjeçovi la gjurmë ne fushën e arsimit, arkeologjisë, historisë, etnografisë, sistemimit e kodifikimit të të drejtës zakonore shqiptare, mbledhjes së folklorit, në fushën e krijmtarisë letrare si: prozës, poezisë, dramaturgjisë si dhe përkthimit. Si edhe nuk duhet lënë pa përmendur dhe kontributin e madh në fushën e arkeologjisë”.
